επίρρωση {-ης κ. -ώσεως | χωρ. πληθ.} = η ενδυνάμωση, η ισχυροποίηση (σε κάτι).

Συνήθ. στη Φράση. εις | προς επίρρωσιν = προς ενίσχυση: πχ. τους διάβασε και ένα σχετικό χωρίο τού Πλάτωνα προς επίρρωσιν των επιχειρημάτων του.

 

Ετυμολογία:  έπίρρωσις < αρχ. έπιρρώννυμι «ενισχύω, ενδυναμώνω» < έπι- + ρώννυμι- Λέξη επίρρωση < ἐπίρρωσις < ἐπιρρωνύω < ἐπί + ρωννύω (=ισχύω, ενδυναμώνω, τονώνω)

 Ουσιαστικό επίρρωση θηλυκό

1. ενίσχυση
2. ενδυνάμωση

   Ο λόγος που επικαλέστηκε εις επίρρωση αυτού του αιτήματος ήταν ότι...

3. (μεταφορικά) επιβεβαίωση

   προς επίρρωση των λόγων τους

 Αντώνυμα   εξασθενίζω        αποδυναμώνω